Het is vrijdagmorgen, ineens staat er een vrachtwagen aan het eind van Wadden. Wat komt die doen? Oh… Het is een verhuiswagen; de buren gaan weg. Ze betrekken een wisselwoning elders in Loppersum; een keuze die voor hen gemaakt is. Net zoals voor alle andere buren aan Zijlvest en Zeedijken die gaan vertrekken of al zijn vertrokken naar hun tijdelijk onderkomen.
Hoe is het om je huis te verlaten, iets waar jezelf niet voor gekozen hebt? Het huis waar je veel hebt mogen meemaken: samenwonen of trouwen, vader en moeder of opa en oma worden? Het huis waarin je nog veel hoopte mee te maken… De persoonlijke levensverhalen worden niet meer verder geschreven in de roemruchte Jarinowoningen. Daar wonen kan niet meer, het zou niet meer verantwoord zijn volgens de professionals. En dus moeten de bewoners weg en gaan de huizen plat. Het kost de bewoners moeite, veel moeite. De manier waarop de communicatie gaat en ging tussen de bewoners en de ‘overheid/bouwende partij’, deed (soms) geen recht aan de gevoelens van deze mensen, naar ik begreep. Veel frustratie en verdriet werd weg gesust met de woorden: ‘Maar u krijgt toch een nieuw huis?’
Ik kan me er nog niet zo heel veel bij voorstellen dat een heel wijkje plat gaat. Met grote regelmaat wandel ik over Zijlvest en Zeedijken en bekijk de huizen. Straks zijn deze huizen weg, bedenk ik me dan. Met veel bombarie wordt zo’n veertig jaar levensgeschiedenis met de grond gelijk gemaakt. Ik zal de huizen en vooral de bewoners missen. Het wordt stil op Wadden qua verkeer: geen schoolgaande kinderen en hun ouders meer door de straat. Geen wandelende en fietsende mensen die Wadden als doorsteekroute gebruiken. Want de af te breken wijk gaat op slot. Er worden hekken om het project heen geplaatst. Veiligheid boven alles…
Het geluid van afbraak, maar gelukkig ook de opbouw van de nieuwe wijk, wordt niet tegen gehouden door deze hekken. Als buren van Zijlvest enz. zal ik de komende maanden getuige zijn van deze rigoureuze ontwikkelingen. Laten we hopen dat de nieuwe huizen voor de bewoners een goede keuze gaat blijken en dat de mensen mét plezier terugkeren om verder kunnen gaan met hun leven. En dat in een nieuwe en veilige woonomgeving!
Succes toegewenst allemaal en kom weer terug!
dAME
Nb. Dit verhaal is geschreven door een Lopster en mogen we plaatsen op Lopster Nijs. Het is de eerste en zeker wat ons betreft niet de laatste van de hand van deze schrijf(st)er. De naam is wel bij de redactie bekend.